Μία από τα ίδια;
Η ακαδημαϊκή χρονιά που έληξε υπήρξε ιδιαίτερα δύσκολη για το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Η κατάληξη δεν δικαιολογεί με κανένα τρόπο την πολύμηνη παράλυση, η αρνητική όμως εμπειρία θα πρέπει να δώσει την ευκαιρία αναστοχασμού για την κατάσταση του Πανεπιστήμιου και όλου του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Πολιτική ηγεσία, υπουργείο Παιδείας, συνδικαλιστές, πανεπιστημιακοί και φοιτητές, κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών και κανείς δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια για τη επίλυση των δύσκολων προβλημάτων. Η μόνη αλήθεια είναι ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της χώρας, στις προσδοκίες των πολιτών και των οικογενειών που επενδύουν τεράστια ποσά, χρόνο και ελπίδες.
Βρισκόμαστε ακόμα μακριά από το να έχουμε δημιουργήσει τις συνθήκες τολμηρών μεταρρυθμίσεων που μεταξύ άλλων θα αναβάθμιζαν το δημόσιο Πανεπιστήμιο. Το διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά αυτές τις μέρες που προωθείται το νομοσχέδιο για τις μεταπτυχιακές σπουδές και εισάγεται εσπευσμένα στη Βουλή το νομοσχέδιο για την Έρευνα. Η κυβέρνηση βαφτίζει και πάλι μεταρρύθμιση ένα διεκπεραιωτικό εν πολλοίς νομοθέτημα, που ελάχιστα συμβάλλει στα ζητήματα της αναγκαίας εθνικής στρατηγικής για την έρευνα, της ενίσχυσης της πανεπιστημιακής έρευνας, της δημιουργίας ενιαίου ερευνητικού χώρου που να συνενώνει τις δυνάμεις των ΑΕΙ και των ερευνητικών Κέντρων, της αξιοκρατίας και της ενθάρρυνσης των νέων ερευνητών. Διατυπώνει μεγαλόσχημους στόχους. Φτιάχνει φαραωνικές πολιτικο – διοικητικές δομές που αποκλείεται να λειτουργήσουν αποτελεσματικά. Νομοθετεί μέτρα περιορισμένης εμβέλειας που απέχουν παρασάγγες τόσο από τους διακηρυσσόμενους στόχους, όσο και από τις ανάγκες γενναίας χρηματοδότησης, αποτελεσματικής διαχείρισης και διάχυσης των αποτελεσμάτων της έρευνας στην οικονομία και την κοινωνία. Εκτελεί με καθυστέρηση και αστοχίες τους νόμους που η ίδια έχει ψηφίσει ενώ εμπλέκεται σε αλλεπάλληλα κρούσματα παρελκυστικών και μικροκομματικών επιλογών.
Οι πανεπιστημιακοί δεν πρέπει για άλλη μια φορά να εγκλωβιστούν στην αδιέξοδη στάση της άρνησης, της υπεριδεολογικοποίησης και της «επαναστατικής γυμναστικής» η οποία θα οδηγήσει σε νέο γύρο διάλυσης των Πανεπιστημίων. Επείγει να αντικατασταθεί ο απόλυτος καταγγελτικός λόγος από τη συμμετοχή στη διαμόρφωση της πολιτικής για τα Πανεπιστήμια και την έρευνα. Η εμπειρία της προηγούμενης χρονιάς έδειξε ότι η αποχή των πανεπιστημιακών από όσα τους αφορούν οδήγησε στην περιθωριοποίησή τους και στην άνωθεν επιβολή μέτρων που γίνονται ήδη εργαλεία δυνάμεων, εντός και εκτός πανεπιστημίου, για τη διαμόρφωση συσχετισμών ισχύος. Η αδράνεια στην οποία έχει περιέλθει για ποικίλους λόγους η πλειονότητα των πανεπιστημιακών είναι το κρισιμότερο ζήτημα.
Χωρίς την ενεργή συμμετοχή των ίδιων των Πανεπιστημιακών καμία μεταρρύθμιση και κανένα μεγαλόπνοο σχέδιο για την Εκπαίδευση και την Έρευνα δεν θα διαμορφωθεί. Η «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ για την αναβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστήμιου» θα συνεχίσει με παρεμβάσεις, δράσεις και συγκεκριμένες εκδηλώσεις του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση που έχει συστήσει, να κρατά ανοιχτό το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων.
Η Συντονιστική Επιτροπή της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ
